Anne,babanın çocuklarıyla ilişkilerinde kullandığı tutum,davaranış,yöntem olarak açıklanabilir. Aile çocuğun ilk sosyal deneyimlerini edindiği yerdir. Benimsenen tutum çocuğun gelişimi açısından son derece önemlidir. Birey olma yolundaki çocuk ebeveynlerini rol model alır. Yaptığı gözlemlerle öğrenmelerini gerçekleştirir ve sonrasında bunları kendi yaşantısında uygular.
Çocuklarla
anne babanın kurduğu ilişkide belirleyici faktör ebeveyn tutum ve
davranışlarıdır. Onların çocuğa yaklaşımı;olaylar karşısında sergiledikleri
tutum;çocuklarına karşı sergiledikleri davranış;ebeveynler ve çocuk arasındaki
ilişkinin yönünü ve şeklini belirler.
Ailenin
benimsediği tutum birtakım faktörlerden etkilenebilir; ebeveynlerin kişilik
özellikleri,eğitim,kültür,yetiştirilme şekilleri,sosyoekonomik
koşullar,çevre...
Çocuğa
karşı sürekli hayır kelimesini kullanan ebeveynler çocuğun kişilik
gelişimini,özgürlük ve bağımsızlık duygusunu dikkate almazlar. Çocuğun
yaptıklarından çok yapmadıklarına,başarısızlıklarına; olumlu yönlerinden çok
olumsuz yönlerine vurgu yaparlar.Çocuğun kendi fikirlerini söylemesine olanak
tanımazlar. Konulan kurallara sorgusuz itaat etmesini beklerler.
Bu yaklaşımla yetişen çocuklar; çevreye
bağımlı,dış kontrol odaklı,özgüveni düşük birey olurlar. Sürekli
eleştirildikleri için suçluluk duygusuna sahiplerdir ve yapılan eleştiriler
sebebiyle aşağılık duygusu geliştirebilirler. Kararsızlık,tutarsızlık yaşarlar.
Kendi fikirlerini dile getirmezler. Kendilerini gruba kabul ettirmekte zorlanır
ve sonucunda sosyalleşemezler.
Hoşgörülü,
güven verici ve destekleyici yaklaşım benimsemek bireyin gelişiminde oldukça
önemlidir. Çocuğun özelliklerini gerçekçi şekilde değerlendirip,ilgi ve
yeteneklerini bilen ebeveynler, bu yeteneklerin gelişmesi için uygun koşulları
sağlayıp çocuğu destekelerler. Çocukların her durumda düşüncelerini belirtmeleri
ve paylaşmalarını destekleyecek alan oluştururlar. Olumsuz davranışları yerine
olumlu davranışları ön plana çıkarır ve çocuklara birer birey olarak saygı
gösterirler. Ebeveynler arasındaki fikir ayrılıklarının çocuğa yansıması
çocukta kafa karışıklığına sebep
olduğunu bildiklerinden davranışları birbirleriyle tutarlıdır.
Anne
babasıyla sağlıklı bir ilişkiye ve iletişime sahip çocukların özgüveni
yüksek,kendini ifade edebilen,özgürce kararlar alabilen,sosyal bilinci yüksek
bireyler olarak yetiştikleri görülmektedir. Toplumsal kurallara uyarlar ve grup
çalışmalarında başarılıdırlar. Özgürce düşünüp yaratıcı sonuçlar elde
edebilirler. Yeni girdikleri bir ortamda kabul görürler ve kolaylıkla
sosyalleşirler.